- دادگاه انگلیس و تائید بی گناهی آقای سلیمان پور سفیر سابق ایران در آرژانتین:
اگر خاظر دوستان باشد این قضیه خیلی صدا کرد. در سال 2003 قاضی خوان خوزه
گالئانو (قاضی تحقیق پرونده آمیا) به محض اطلاع از حضور آقای سلیمان پور در
انگلیس از مقامات قضایی آن کشور درخواست می کند که نامبرده را به سبب دست
داشتن در آن حادثه بازداشت و به آرژانتین مسترد نمایند. قاضی انگلیسی هم
ایشان را بازداشت و از آرژانتین درخواست می کند مستندات خود مبنی بر دست
داشتن ایشان را به انگلیس ارسال کند. قاضی گالئانو نیز بیش از 8000 صفحه
کیفرخواست به انگلیس می فرستد. (آرژانتینی ها دهان پرچانه ای دارند. یک
قضیه را خیلی می پیچانند تا مثلا بشما بگویند بله یا خیر) خلاصه بعد از 21
روز قاضی انگلیسی یک سطر خطاب به گالئانو می نویسد: من از شما شواهد خواستم و نه داستان... نتیجه
آقای سلیمان پور تبرئه، آزاد و دولت آرژانتین 300 هزار پوند جریمه می شود.
از نتایج این رای این بود که علیرغم تلاش های آرژانتین برای قراردادن نام
سفیر سابق ایران در اعلان قرمز اینترپول ایران با استناد به رای دادگاه
انگلیسی از این اقدام جلوگیری نموده است.
2- رشوه قاضی گالئانو به شهود پرونده:
در سال 2003 فیلمی در رسانه های آرژانتین افشا شد که قاضی گالئانو با
تهدید کارلوس تجلدین (متهمی که مدعی هستند ماشین عملیات را در اختیار عامل
عملیات قرار داده ) از او می خواهد که 400 هزار دلار پول را از او بگیرد و
علیه ایرانیان شهادت دهد که بله من ماشین را به فلانی دادم و او به عامل
حمله داده و... افشای این فیلم باعث برکناری قاضی از پرونده شد و بعد از
چندین سال، امسال این قاضی به سبب انحراف پرونده محاکمه و به 4 سال زندان
محکوم شد.
3- داستانسرایی های بدون استناد:
اگر جزئیات پرونده و کیفرخواست صادره را (به زبان اسپانیایی) که در
اینترنت نیز هست بخوانید با یک داستان کسل کننده پلیسی مواجه می شوید که
هیچ انسجامی ندارد و مدام از این شخصیت به شخصیتی دیگر می پرد و بعد شقایق
را به گودرز پیوند می زند. این کیفرخواست از اطلاعات گرد آمده از دهه 60
شمسی و اندیشه صدور انقلاب در یک همایش دینی آغاز و تا جلسه ای با حضور
سران ایران در مشهد ادامه پیدا می کند که شما نمی فهمید این عناصر چه
ارتباطی بهم دارند و بطور کلی استنادات آنها درباره جلسه مشهد چیست؟ آیا
اصلا چنین جلسه ای برگزار شده؟ چرا هیچ کاغذ، امضا یا مدرکی درباره این
جلسه منتشر نمی شود که همگان از مفاد آن آگاه شوند.
4- شاهدان:
شاهدان ایرانی این پرونده 3 نفر هستند که 2 نفر از آنها شهادت خود را (پس
از کسب تابعیت آمریکا) پس گرفته اند و یکی هم به افسردگی مزمن مبتلا شده و
هیچگاه در دادگاه حاضر نشده است. جالب اینکه یکی از این شهود که مدعی داشتن
پست در رده های بالا در ایران بوده در آمریکا مرتکب سرقت شده و مدتی در
زندان بسر می برده است. از میان شهود آرژانتینی هم تنها شاهدی که مدعی دیدن
ماشینی در خیابان محل حادثه بوده اکنون شهادت خود را پس گرفته و در
مشاهداتش تشکیک وارد کرده است.
5- عدم وجود شواهد عینی:
خدمت دوستان هم عرض کردم پرونده را چه به اسپانیایی و چه فارسی خوانده ام
اما دریغ از یک تکه کاغذی که بتوان به آن استناد کرد که بر اساس این مدرک
مثلا ایرانی ها آدرس محل حادثه را به عامل انفجار داده اند و یا بر اساس
این عکس ایرانیان با عوامل حمله در آرژانتین یا کشوری دیگر دیدار کرده اند.
حتی یک شنود تلفنی نیز وجود ندارد. تنها مدعای آنها یک تماس تلفنی از یک
تلفن عمومی در نزدیکی محل حادثه به دفتر رایزنی فرهنگی ایران است که باز
معلوم نیست در این تماس تلفنی چه گفته شده است.
6- مرگ عامل حمله قبل از حادثه:
نکته جالب و تامل برانگیز ماجرا عامل حمله است. حسین ابراهیم بررو از
اعضای حزب ا... بوده اما نکته اینجاست که او 8 سال قبل از این حادثه در
لبنان کشته شده و تحقیقات اف.بی.آی در خصوص دی.ان.آ هیچیک از بقایای
باقیمانده از اجساد پیدا شده در محل حادثه با خانواده این فرد که در آمریکا
زندگی می کنند همخوانی ندارد و تا اینجا می توان ادعا کرد که این فرد در
آن زمان وجود خارجی نداشته و ساخته و پرداخته اذهان خیالپرداز است.
7- اظهارات جانشین نیسمان:
اخیرا سیمادوویا که بعد از نیسمان به ریاست واحد تحقیقات آمیا برگزیده شده
بود پس از برکناری مصاحبه مفصلی با رسانه های آرژانتینی داشته و صریحا
اعلام کرد که هیچ ردپایی مستدلی در خصوص دست داشتن ایران در این پرونده
وجود ندارد.
8- قبول فرضیه های خیالی:
باسو رئیس جدید واحد تحقیقات آمیا در مصاحبه ای در هفته گذشته موضوع
ابراهیم بررو را یک فرضیه اعلام کرد که نیسمان دنبال می نمود و صریحا اعلام
کرده که این فرضیه می تواند نادرست باشد.
و اما درباره قاضی آلبرتو نیسمان و مرگ او:
آرژانتین کشور پرونده های بی سرانجام است. یک پرونده ساده حقوقی مثل چک
برگشتی یا سرقت ممکن است سال ها بطول بینجامد. سیستم قضایی آنها به اذعان
خودشان بسیار فاسد است. مرگ نیسمان در روز یکشنبه و دقیقاً یک روز قبل از
حضور او در کنگره برای ادای شهادت و ارائه شواهدی مبنی بر تبانی کریستینا
کرچنر با ایران برای سرپوش گذاری بر پرونده آمیا اتفاق افتاد. از قرار
معلوم قرار بود معاون امنیت داخلی سازمان امنیت آرژانتین همان روز این
مستندات را برای او ارسال کند اما این کار را نمی کند و به تماس های مکرر
نیسمان هم (طبق اعلام اداره مخابرات آرژانتین) پاسخ نمی دهد. یک روز قبل
(عصر روز شنبه) نیسمان از منشی خصوصی خود درخواست اسلحه می کند و می گوید
به 6 نیروی حفاظت خود اعتماد ندارد و ممکن است برای او اتفاقی بیفتد. او با
همان اسلحه مرده. مرگ او به شدت مورد استفاده سیاسی مخالفان سیاسی کرچنر
قرار گرفت و یکی از عواملی شد که انتخابات ریاست جمهوری در همان سال را تحت
تاثیر قرار داد و مخالفان دولت بعد از 50 سال موفق به کسب کرسی ریاست
جمهوری شدند. هنوز بعد از 4 سال میان اعضای دیوان عالی آرژانتین اختلاف است
که مرگ او قتل بوده و یا خودکشی. حتی همسر سابق وی که دائما بر قتل او
تاکید داشت به یکباره از شکایت خود در این باره انصراف داد و خود را کنار
کشید. گویی مرگ او کارکرد خود را از دست داده است. دو شب پیش هم رئیس جمهور
ماکری در نشستی به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد این حادثه گفت باید ببینیم
واقعا چه اتفاقی برای نیسمان افتاده. او تا قبل از این مدام تاکید می کرد
که او کشته شده است.
موضوع
آمیا اکنون بیش از آنکه دعوایی میان ایران و آرژانتین باشد به آوردگاهی
برای درگیری های امنیتی و سیاسی در آرژانتین مبدل شده. بخش های مختلف سیستم
امنیتی آرژانتین با توجه به گرایشات سیاسی و فرصت طلبی های فردی این
پرونده را به هر سو که می خواهند هدایت می کنند که مرگ نیسمان و افشای فیلم
دادن رشوه به شهود پرونده بخش هایی از آن هستند که تا به امروز هم ادامه
داشته است.
در
اینکه بسیاری دل خوشی از سیستم ندارند و حتی آرزوی سقوط آن را دارند شکی
نیست اما درباره این قضیه اگر منصفانه بررسی کنیم و نخواهیم نیات و سوگیری
های درونی خودمان را در آن دخالت بدهیم به همین نتیجه ای می رسیم که من
رسیدم.
خب مادر من! شما یه نفر نشون بده که وقتی میره حمام، حمام خیس نشه؛ منم قول میدم دیگه حمام خیس نکنم!