بابت بیماریم خیلی نگرانم

بابت  بیماریم خیلی نگرانم 

باید زندگیمو خودم بسازم دلم نمیخواد بابت بیماریم سرخورده بشم

بالاخره این دوست و رفیق و همراه منه . درسته تا حدودی خاموش شده ولی عین اتیش زیر خاکستره ممکنه برگرده 

دلم میخواد انقدر تو زندگیم پیشرفت کنم و مستقل باشم که خیالم بابت داشتن بیماریم راحت باشه . اون رفیق خوبی نیست گاهی میزنه منو داغون میکنه اما من میتونم رفیق خوبی براش باشم و کمکش کنم برنگرده

باید کاری بکنم . تلاش کنم . درس بخونم . مستقل بشم . قوی تر بشم .

دلم نمیخواد مثل مادرم باشم هر چند مادرم شانس داشت چون پدرم کنارش بود ولی من دوست ندارم منتظر شانس بمونم دوست دارم خودم زندگیه خودمو بسازم